24 uur op een rieteiland

Het was avond. We sliepen in een reusachtig bed waar Lars Ivo en Milou samen in konden zonder te proppen. In de ochtend stonden we rustig op. Er was heerlijk ontbijt. We pakten een kleine koffer in met warme kleding en dat soort dingen. We lieten de andere koffers achter en dat was nog goed ook. Want toen we bij de haven aankwamen stond er een piep klein motorbootje op ons te wachten. We bedankte te taximeneer en stapte in het bootje. We begonnen in een soort moeras. Het was er heel vies. Er lag alleen maar vuil, plastic en Lars zag zelfs een trui op de bodem. Maar gelukkig was dat maar een klein stukje. Uiteindelijk kwamen we bij het open meer. Dat is het grootste hooggelegen meer in de wereld. Het is echt groot. En opeens was er iets wat ik nog nooit had gezien. Het was een eilandje wat niet onderwater in de grond zat. Nee, het dreef. Het was helemaal van riet. De huisjes waren van riet, de parasolletjes waren van riet, de boten waren van riet. Alles van riet. Er was niet één eilandje. Er waren er wel honderden. Je zag niets anders dan riet. En we voeren nog even door naar ons eigen eilandje.

Daar waren we dan. We stapten op het eiland. Waar we welkom geheten werden door een familie die daar woonden. Wilber en Delia en 2 kinderen waarvan eentje Mila heette. Andere mensen die daar net geweest waren stapten in ons bootje en vertrokken. Het was er ook heel warm. Wij hadden allemaal truien en warme broeken aan omdat wij dachten dat het koud zou zijn. We moesten ons snel omkleden. En we konden ook onze nieuwe hutjes zien. Daar was het heel knus. We legden snel onze tassen neer en deden koude kleren aan. Lars en Ivo wouden iets bedenken dat je met het riet kon doen. Er stond reserve riet in de vorm van een tipi waar je niet in kon. Mila, de dochter van de familie, pakten daar riet uit. We wisten niet zeker of het mocht maar zij zei van wel. Toen hadden we een idee: we gingen een hut bouwen. We waren er even mee bezig om te kijken hoe we een hut konden maken. Er stond daar een uitkijktoren. Daar stonden vier grote palen onder en daarmee konden we goed een hut maken. We begonnen meteen te werken. Het lukte goed. Daarna namen we een kleine pauze. Daarin gingen we met papa en mama een kaartspelletje doen. Dat was ook leuk. Ook gingen we vissen. We gingen met een rieten bootje naar een andere kant van de eilanden, waar een net in het water was gelegd. Wij moesten het net eruit halen en kijken of er visjes in het net waren verstrikt. Eerst dachten we dat er niks was gevangen. Maar het was een heel lang net. Aan het einde waren er op eens heel veel visjes. Wel 11. Ze zaten wel heel goed vast in het net. Het eruit halen was een hele boel werk. Maar het lukte ons toch. Na wat tijd en lol maken met de vissen, voerden we met het bootje weer terug naar ons eilandje. We legden de bak met vissen in de schaduw en gingen weer even verder met de hut. En toen was het lunch. Er was heerlijk eten. Een soort vis (forel) en een soort rijst (quinoa) en het voorafje was een heel lekker soepje. Dat vond ik het lekkerste van het hele eten. Na het eten zaten we lekker vol. Na een rustpauze, werden we geroepen om een paar kleren te passen. Maar dit waren geen gewone kleren maar de kleren van de rieteilanden. Ze heten Uros. De vrouwen kregen een grote wijdde rok en een heel leuk jasje aan. En in hun vlechten kregen we een soort van kwasten. De jongens kregen een heel grappig mutsje met een leuk jasje aan. We hebben foto’s gemaakt. Daarna kregen we een uitleg van Wilber over hoe de eilandjes gebouwd zijn, waarom, hoe het meer eruit ziet en nog veel meer. Het meer Titikaka lijkt op een poema. En daarom heet het Titikaka. ‘Titi’ betekent kat en ‘kaka’ betekent berg. Dus bergkat. Na de uitleg was het al koud geworden. Ze legden heel veel dekens en mooie spullen op de grond zodat we misschien iets konden kopen. Er waren tafelkleedjes, mooie bootjes en van alles dat bij Titikaka hoorden. Ivo wilden een bootje kopen waar je goed mee kan spelen. Maar ik wilde een bootje voor de sier. Daarna zijn we gaan kaarten en ook ’s avonds kregen we eten. Na het eten gingen de familie een lied voor ons zingen in hun eigen taal. En ze vroegen of wij misschien ook een liedje konden zingen in onze eigen taal. Natuurlijk deden we dat. We zongen 2 liedjes (en we dansten). Dat waren “een hele mooie dag” en “ik voel me sexy als ik dans”. We hebben gedanst en gelachen. Zij hadden nog een verrassing voor ons. En de verrassing was dat zij ook een liedje in het Nederlands gingen zingen. Wat ze vast en zeker van andere Nederlanders hebben geleerd. Het was grappig want dat was ‘vader Jacob’. Daarna zijn we snel gaan slapen. Het was heel koud dus we kregen meerdere kruiken in ons bed mee. We hadden 3 bedden in onze hut. Maar toch gingen we met z’n drieën in één bed.

De volgende ochtend mochten we lekker uitslapen. Het was snel warm. Na het ontbijt hebben we nog getekend, de hut afgemaakt en afscheid genomen. We gingen met het bootje weer naar het land. Zo heb je weer een leuk avontuur in één dag klaargemaakt.

Groetjes Milou