Quito - stad

Na de Galapagossafari in de (bijna) ongerepte natuur, hadden we wel weer eens zin in de stad. We checkten in in een leuke hostel mét Wifi. Het was een groot koloniaal gebouw met hoge plafonds en een binnenplaats in het oude centrum van Quito.

Onze transfer vanaf het vliegveld werd verzorgd door een erg sympathieke en goed opgeleide middelbare dame die keurig Engels sprak en ons erg graag wat meer wilde vertellen over de politieke en economische situatie in het land. Over de huidige president die aan de ene kant veel goeds heeft gedaan voor o.a. infrastructuur en medische zorg, maar aan de andere kant de schatkist plundert met te dure aanbestedingen aan bevriende bedrijven en niet zorgt voor werkgelegenheid voor de nieuwe generatie. "Gelukkig (en met Gods wil) zouden er in maart weer verkiezingen zijn", aldus onze charmante chauffeuze. 

De kinderen wilden voorlopig even gewoon chillen in  in het hostel (mét game-room) dus verkenden Reinoud en ik samen even de oude binnenstadstad en dronken een cervezaatje.

De oude binnenstad bestaat uit een zeer heuvelachtig stratennetwerk met koloniale gebouwen, verborgen binnenplaatsen, prachtige kerken, kathedralen, kloosters én een verzameling van bonte winkeltjes. Met RK-beelden en schilderijtjes, met onbekende voedselgrondstoffen, met kleurrijke piñatas, met stoffen en fournituren, met DVD verhuur. Dáár bestaat het allemaal nog! Overal op straat wordt eten en spullen verkocht, vanuit bakfietsen, standjes, uit de hand, vanaf een dienblad. De Ecuadoranen worden echter nooit vervelend, geen enkele verkoper probeerde actief iets aan ons te slijten.

Sowieso zagen we weinig toeristen en dat gaf ons het gevoel een onderdeel te vormen van het gewone stadse leven. We bezochten samen een aantal prachtige kerken met hele rijke interieuren van goud en houtsnijwerk en een aanbevolen museum Casa del Albada terwijl onze kids aan het gamen waren!

Overal in Quito klinken twee historische figuren door in namen van straten, pleinen, parken, vliegvelden en banken: Bolívar en Sucre. Beide Venezolanen hebben een belangrijke rol gespeeld bij de bevreiding van het kolonialisme van meerdere Z-Amerikaanse landen. In mei 1822 bevrijdden zij Quito van de Spaanse overheersing in de Slag bij Pichincha,  

Deze dagen in Quito kregen we de kids maar met moeite mee uit het hostel. Ze waren onder lichte dwang wél te porren voor een leuke hop-on-hop-off tour met dubbeldekker door de stad. We stapten uit in het nieuwe gedeelte van Quito voor een door de kinderen zeer gewenste fastfoodlunch. Daar lagen alle bekende ketens op een rijtje. Hier rondlopend realiseerde wij ons dat de 'rijken' allemaal naar dit Noordelijke gedeelte zijn verhuisd en de oude binnenstad voornamelijk door arme Ecuadoranen wordt bewoond. Ook leidde de bus ons met indrukwekkende rijkunsten de stijle heuvel op naar het foeilelijke maar horizonbepalende Mariabeeld met vleugels.

Ook sleepten we ze mee naar het wat nieuwere en toeristischere gedeelte van Quito waar we naar de finale WK-voetbal keken in een lunchtentje en Milou een momentje van heimwee had.

Daarna namen we de kabelbaan naar 4100 m hoogte op de (actieve) vulkaan de Pichincha voor een prachtig uitzicht over Quito met op de achtergrond de Cotopaxivulkaan, de op een na hoogste en met sneeuw bedekte vulkaan van Ecuador. Was daar boven trouwens behoorlijk koud in onze korte broek en slippers!

We hadden deze dagen lekker lenteweer dat er het hele jaar door schijnt te zijn. Aan het eind van de middag eindigde dit meestal in en een flinke regenbui.

Wij vonden Quito abslouut de moeite waard en waren op alle fronten weer opgeladen voor onze aanstaande primitievere trip naar de Ecuadoraanse Amazone. 

Liefs, namens RLIM, 

Suzanne