Ons verblijf in de “Amazone”

Eigenlijk is Amazone iets teveel gezegd. Waar wij waren is onderdeel van de Amazone, maar wel echt aan de rand. De Amazone is groot en waarschijnlijk moet je verder de rivieren af of beter nog vanuit de Braziliaanse kant gaan om er echt een duidelijk beeld bij te krijgen en de onnoemlijke dieren tegen te komen die in dat deel van de wereld allemaal leven.

Na ons verblijf in de Galapagos en Quito, reden we met een klein busje richting Tena. Het is verbazingwekkend wat er in een rit van 200 km gebeurt met het klimaat en omgeving. Vanuit Quito (lenteweer met zon en ’s avonds soms even regen) rijd je naar het Oosten en ga je meteen richting een pas op 4 km hoogte. Koud, mistig maar toch nog bomen op die hoogte. Je komt dan ook langs Papallacta waar we op de terugweg een nacht zouden verblijven. Daarna daalt de weg weer en kom je uiteindelijk in een Amazone omgeving uit. Ondanks dat de rit maar 200 km was, duurde deze toch ruim 4 uur. De weg was op vele plekken kapot door zware regenval, kleine lawines of onduidelijke scheuren. Het lijkt ook heel moeilijk om de wegen goed te houden met een dergelijk ruw landschap. Steile wanden die, zo lijkt het, elk moment kunnen afbrokkelen. Bij Tena reden we nog even door langs de “Rio Napo” (die uiteindelijk in Peru ook uitkomt in de Amazone rivier) om daar afgezet te worden in Cotococha Lodge. Een ecologisch resort (met een Nederlandse eigenaar die ook een reisbureau heeft in Quito – Pure Ecuador! Genaamd – en die we niet gezien hebben – maar dat terzijde) met mooie cabanas. Allemaal behoorlijk tropisch.

Het verblijf bestond uit verschillende tripjes van behoorlijke toeristisch niveau:

• Een gemotoriseerde kano tocht naar een DierenWeesHuis. Dit wordt als het goed is nog uitgebreider beschreven door Lars of Milou(?!?);
• Een bezoek tijdens diezelfde tocht aan een dorp vol met apen (en winkeltjes);
• Een wandeltocht naar een waterval, waarbij de waterval uiteindelijk via de normale weg 5 minuten lopen bleek(!);
• Op autobanden de Rio Napo af;
• Een bezoek aan een zogenaamde authentiek dorpje waar we getuigen waren van het maken van de plaatselijke ‘redbull’-drank, pottenbakken en pijltjesblazen. Hier lieten Lars, Ivo en Milou zich van hun beste kant zien door allerlei dieren te kleien die ze op de Galapagos gezien hadden;
• En een mooie wandeltocht (alleen door S+R gemaakt) met gids die ons vertelde over de vegetatie en de dieren. Eigenlijk het beste onderdeel. Hier hebben we mieren gegeten, termietennest gebruikt als ‘het beste spul tegen muggen’. Grote giftige mieren gezien, grote spinnen gezien, de machoboom leren kennen, bomen met wortels die 20 meter verder nog doorliepen en kennis gemaakt met de knoflookboom.

Daarnaast was er een prima zwembad waar we na de tripjes lekker in konden ontspannen. De huisjes waren zonder elektriciteit en op het gehele complex was geen internet. Dat is wennen maar eigenlijk ook wel weer ontspannen. Het licht in de huisjes bestond uit 2 olielampjes die om 18h00 voor je huis werden gezet en die de gehele nacht aanbleven. De bedden waren prima maar de eerste nacht was het wel even wennen aan het idee dat er allerlei dieren in het huisje rondliepen. Kakkerlakken (van diverse grootte), sprinkhanen en andere ongeïdentificeerde insecten. Ondanks de schijnbare maatregelen om het huisje ‘dicht’ te maken was dat toch echt niet gelukt. Het eten was goed verzorgd. We hebben elke dag uitgebreid geluncht en gedineerd. En natuurlijk hebben we ook tegen het einde van de dag en na het diner veel gejokerd!

Kortom, met een lekker gevoel stapte we weer bij dezelfde chauffeur in, die ons ook gebracht had. Om ons 3 uur later in de termen van Papallacta af te zetten.

Groet, Reinoud