Galapagos-deel 1

Er hangt iets magisch rondom de Galapagoseilanden. Misschien is het het verhaal van Darwin, die er uitvoerig onderzoek deed en daar zijn (voor die tijd revolutionaire) evolutietheorie op baseerde? Of is het de onverminderde populariteit van series van BBC en National Geografic of veel recenter nog: Freek Vonk?

Hoe dan ook, als wij in Nederland vertelden dat we deze vulkanische eilandengroep gingen bezoeken, kregen we vaak ooh’s en aah’s te horen.

Vrijdagochtend 1 juli voor dag en dauw werden wij door onze hartelijke host Gerardo van de Saysan EcoLodge  in Puembo op vliegveld Mariscal Sucre, bij Quito, afgezet.

Na het  verkrijgen van een speciaal inreisvisum en een extra bagagecheck op (voor Galapagos uitheemse)  gewassen, checkten we in voor onze vlucht, die ons met een tussenstop in Guayaquil, op Baltra, het vliegveldeiland afzette.

Onze gids Juan, bracht ons via een pondje en taxirit naar de haven op het volgende en grotere eiland Santa Cruz, waar ons rode varende onderkomen voor de volgende 5 dagen op ons lag te wachten. Via een kort maar voor ons kroost al behoorlijk angstig overtochtje met volgeladen rubberbootje, de Dingy genoemd, monsterden wij aan op de “Encantada”, verreweg het kleinste schip dat in de haven te vinden was! Reinoud en ik keken elkaar veel betekend aan: dat beloofde wat voor onze kinderen-zonder-zeebenen.

Bij de eerste zijwaartse deining van het stilliggende schip tijdens de overigens heerlijke lunch die ons geserveerd werd, kreeg Ivo het  al Spaans benauwd. Toen onze medepassagiers, Nick en Melanie, een leuk begindertigerskoppel  uit Zwitserland dat al 8maanden op wereldreis was ,ook aan boord waren gekomen, deed Juan ons met militaire precisie ons programma én de regels en veiligheidsvoorschriften aan boord uit de doeken. Zo konden wij op elk moment, zelfs s ’nachts , van hem noodoefening verwachten! Dan dienden wij binnen 3 minuten met ons zwemvest op het  achterdek te zijn………Deze ongetwijfeld geestig bedoelde opmerking kreeg toch een enigszins andere lading voor ons toen hij vertelde dat we nog niet in de hutten konden omdat ze in het ruim nog druk bezig waren met het oplossen van een probleem aan de motor.

We zouden deze dagen met 7 personen blijven op deze boot voor 12, wat met een crew van 6 een enorme luxe was natuurlijk. Goede timing van ons bezoek dat iets vóór het hoogseizoen viel.

Het eerste programmaonderdeel van die middag was een bezoek aan het Darwin research center op Santa Cruz. We kwamen onderweg er naar toe in de haven al veel dieren tegen: (baby)haaien, zeeleeuwen, een pelikaan, een reiger en grote zeeleguanen.

In het onderzoekscentrum zagen we grote landschilpadden die onderdeel waren van het  fokprogramma dat tientallen jaren geleden werd opgestart omdat de schilpadden met uitsterven werden bedreigd. De schilpadden leven van op de grond gevallen bladeren van ook enorme cactusbomen die wij nooit eerder gezien hadden. Deze dieren hebben geduld want kunnen echt heel erg lang zonder eten en drinken. Vandaar dat ze in vroegere tijden ook door scheepslieden levend meegenomen werden aan boord en op hun rug gelegd werden omdat ze maanden later nog leefden en voor vers voedsel konden zorgen  Een van de redenen dat ze op een gegeven moment met uitsterven bedreigd werden.

Geen enkel dier wat we tegenkwamen was schuw en dat bleef zo de heel trip lang. Geen enkel dier heeft  angst voor mensen waardoor je er heel dicht bij kon komen, fantastisch is dat! Nog een belangrijk gegeven is dat alle dieren die we tijdens de trip gezien hebben, uniek in hun soort waren en alleen op de Galapagoseilanden voorkomen. Ze hebben ze zich zó ontwikkeld dat ze op en om de specifieke (vulkanische) eilanden het beste kunnen overleven: evolutie.  Gids Juan had dan ook in bijna elke zin het woord Galapagos nodig. We zagen unique Galapagos Turtles, unique Galapagos marine iguanas, unique Galapagos black tip sharks , unique Galapagos bluefoot Boobies etc.

Na het bezoekje aan het Darwin centrum ging ik op zoek naar een bikini, omdat ik thuis helaas maar de helft van mijn lievelingsbikini in mijn koffer had gestopt, en huurden we wetsuits voor Ivo en Milou voor het snorkelen, omdat ze aan boord geen kindermaten hadden. De kinderen zochten alle drie nog iets lekkers uit voor de 5 dagen aan boord en na het bekijken van een lokaal volleybaltoernooitje (waarvan wij vonden dat de spelers wel een hele unieke Galapagos volleybal-kleef-techniek hadden) gingen we weer met de Dingy naar de Encantada, waaraan nog steeds druk gesleuteld werd.

Inmiddels lag de vloer van het hele ruim open en konden wij nog steeds niet naar de hutten. De crew geloofde (of beloofde) nog steeds dat we rond 20:00 klaar zouden zijn om te vertrekken.

Om 18:45 exact want hij was een man van de tijd, kregen wij de briefing van Juan over het programma van de volgende dag (wat uiteraard nogal afhankelijk was van het tijdstip waarop de boot gerepareerd was want het wachten was nog op een ijzeren onderdeel van de schroef……) en om 19:00 kregen wij een heerlijk driegangendiner voorgeschoteld van de chef. Onzeker over de toestand van de boot, brachten wij de avond bovendeks door totdat we tegen middernacht eindelijk in onze hutten konden en rond 1 uur s ’nachts gang gezet kon worden naar onze volgende bestemming, het eiland Genovesa wat op 11 uur varen lag. De kinderen kropen al snel gillend bij ons in bed want benedendeks was het door de forse zijwaartse deining (ondanks een rustige zee) en het  kabaal van de motor absoluut geen pretje.

Na deze lange lange dag volgde dus een lange lange nacht waarin we op volle zee weer even de evenaar passeerden.

Suzanne